گل پریوش چه خاصیتی در طب سنتی دارد؟ - وبلاگ بام دماوند

به گزارش وبلاگ بام دماوند، گل پروانش در طب سنتی به عنوان مسکن شناخته می گردد و برای برطرف نگرانی های عصبی مفید است.

خواص گل پریوش (Catharanthus roseus) شامل جلوگیری از رشد سرطان، بازکننده عروق، یاری به درمان بواسیر، تقویت اکسیژن دهی و قطع خونریزی بینی و خونریزی شدید خانم ها است. بعلاوه این گل زیبا در کاهش قند و فشار خون موثر است.

گل پریوش که با نام های پروانش، پیچ تلگرافی، گل تلگرافی و گیاه جادوگر هم شناخته می گردد، در طب سنتی به عنوان یک قابض شفابخش بکار برده می گردد. برای آشنایی با خواص گل پریوش و طریقه مصرف آن با ما همراه شوید.

خواص گل پریوش

1- خواص درمانی جلوگیری از رشد سرطان

2- بازکننده عروق

3- یاری به درمان بواسیر

4- درمان دیابت

5- تقویت اکسیژن دهی

6- قطع خونریزی بینی و خونریزی شدید عادت ماهانه خانم ها

7- مسکن

8- مضرات ایجاد توهم

.

خواص گل پریوش چیست؟

قسمت مورد استفاده این گیاه، همه بخش های گیاه به ویژه برگ های آن است که می توان آنها را در هر فصلی چید و در مجاورت گرما خشکاند و مورد استفاده قرار داد. بعضی از خواص پریوش در طب سنتی به توضیح زیر می باشد:

مالیدن برگ های تازه گیاه پریوش بر روی زخم باعث قطع خونریزی می گردد، بعلاوه فرو بردن آن در بینی به درمان خون دماغ یاری می نماید.

در طب سنتی از پماد برگ های کوبیده شده پریوش برای درمان بیماری بواسیر استفاده می گردد.

چای گیاه پریوش برای درمان خونریزی های شدید ماهانه خانم ها و بعلاوه خونریزی لثه تجویز می گردد.

یکی دیگر از خواص گل پریوش اثر بازکنندگی مجاری عروقی است.

در آفریقا از گیاه پریوش برای درمان دیابت استفاده می گردد.

گل پروانش در طب سنتی به عنوان مسکن شناخته می گردد و برای برطرف نگرانی های عصبی مفید است.

این گیاه در درمان کم خونی مفید است و مصرف آن به همراه داروهای آهن دار توصیه می گردد.

ترکیبات موجود در این گیاه از رشد سلول های سرطانی پیشگیری می نماید و به عنوان اکسیژن دهنده قوی در بدن عمل می نماید. جالب است بدانید امروزه از وین کریستین استخراج شده از این گیاه در درمان سرطان خون استفاده می گردد و برای تهیه یک گرم از این ماده، به 500 کیلوگرم گیاه احتیاج است.

از گل پریوش به صورت استعال موضعی هم استفاده می گردد. استعمال خارجی جوشانده این گیاه به صورت لوسیون برای درمان زخم های باز و بسته، به صورت غرغره کردن در برطرف آنژین و ورم لوزه ها و به صورت تنقیه برای درمان زخم های روده و دیسانتری (نوعی بیماری التهابی روده که با اسهال، وجود خون و موکوس در مدفوع، تب و درد شکم همراه است) مصرف می گردد.

مواد و ترکیبات شیمیایی گیاه دارویی پریوش

ترکیبات شیمیایی موجود در این گیاه شامل ماده تلخی به نام وین سین تانن، پکتین، کاروتین، آلکالوئیدهای وینکامی نین، وینکامین، وین سینین، کاتارین و اسیدهای فرمیک، استیک، اسکوربیک و گلوکوزید و نوعی ساپونین و مقادیر زیادی از الکالوئیدهای وینین و پوبسین است.

طریقه مصرف گل پرویش

دم نموده پریوش: برای تهیه دم نموده این گیاه، میزان 100 گرم از برگ آن را در یک لیتر (1000 سی سی) آب جوش و در قوری چینی دم کنید و 10 تا 15 دقیقه اجازه دهید تا دم بکشد. سپس آن را شیرین نموده و به میزان یک فنجان در حین غذا میل کنید.

لوسیون پریوش: میزان مصرف مناسب گیاه پرویش به صورت لوسیون، 20 تا 25 گرم از برگ گیاه در یک لیتر آب است که پس از جوشاندن برای شست وشوی دهان و درمان ورم لثه ها و به شکل کمپرس برای شستن زخم ها و بیماری های جلدی به کار برده می گردد.

گیاه شناسی گل پریوش

این گل از تیره خرزره است و گیاهی چند ساله، همواره سبز، پایا، علفی و خزنده است. اغلب رنگ گل های آن سفید، صورتی و قرمز است. گیاه پروانش بومی قاره اروپا است و در جنگل ها و در خاک های گچی یا رسی با زهکشی خوب رشد می نماید. این گیاه از دیرباز در طب گیاهی و بعلاوه به عنوان یک گیاه زینتی کشت می شده است.

مضرات گل پریوش (موارد احتیاطی و منع مصرف)

مصرف گیاه پریوش به صورت خام و از راه دهان خطرناک است و می تواند توهم زا باشد و ضروری است، همچون سایر گیاهان دارویی از مصرف بیش از مقدار مجاز و خودسرانه آن پرهیز گردد.

منبع:سایت ستاره