دوره گردان سنگکی یکی از نمادهای قم هستند
به گزارش وبلاگ بام دماوند، ایسنا/ براساس سخنان یکی از کارشناسان مسائل اجتماعی، دوره گردان سنگکی یکی از نمادهای قم هستند.
سید محسن محسنی در راستای معرفی مشاغل قدیم و سنتی قم با اشاره به شغل سنگکی اظهار کرد: سنگک دانه ای غله ای است که قمی ها آن را بیشتر در پاییز و زمستان به عنوان صبحانه می خورند.
وی با بیان اینکه سنگک چیزی شبیه به عدسی اما اندکی متفاوت تر است، عنوان نمود: در گذشته به دانه های سنگک گاورس هم می گفتند.
این کارشناس مسائل اجتماعی با اشاره به اینکه سنگکی ها از دوره گردان قدیمی قم اند، اعلام کرد: آنها سنگک پخته شده را در دیزه گلی می ریختند و دور آنها را با لنگی می بستند تا دمای خود را حفظ کند و سنگک گرم به دست مشتری برسد.
وی اضافه نمود: سپس آن را بر ترک دوچرخه ای می گذاشتند و در محلات دور می زدند.
محسنی با بیان اینکه سنگکی ها روز قبل سنگک را می پختند و صبح زود برای فروش راه می افتادند، گفت: بسیاری از مردم قم با صدای همین سنگکی ها بیدار می شدند.
وی با اشاره به اینکه آنها تقریبا بعد از اذان صبح آغاز بکار میکردند، توضیح داد: جار زدن سنگکی ها بسیار جالب بود، برخی موقع ها اصلا متوجه نمی شوید که آنها چه می گویند، فقط می فهمید که صبح شده و سنگکی آمده است.
این کارشناس مسائل اجتماعی افزود: صدا و جار آشنا به گوش مردم بیشتر این جمله بود: بیا سنگک خورا امتدادی که به این جملات می دادند و فراز و فرود آن بسیار جالب بود.
وی با بیان اینکه خوب بود در راستای ثبت این صداها کوشش گردد، یادآور شد: سنگکی ها با این جملات هم آغاز میکردند: جمال علی و آلش صلوات و به به سنگک خورا.
محسنی با اشاره به اینکه سنگک را بیشتر با مقداری نمک و پاره ای با گلپر می خورند، اعلام کرد: برخی ها هم به آن شکر می زدند، سنگکی ها از اواسط پاییز تا خاتمه زمستان فعالیت داشتند.
وی با بیان اینکه در ماه مبارک رمضان نیز سنگکی ها هنگام افطار به دوره می رفتند، ابراز کرد: تا آنجا که میدانم سنگک و بلبلی مخصوص قم اند و در جایی دیگر دیده نشدند.
این کارشناس مسائل اجتماعی در خاتمه گفت: بوی سنگک یعنی بوی قم؛ با بلبلی و سنگک فروشان مهربان باشیم و آنها را به بهانه سد معبر نرنجانیم؛ آنها یکی از نمادهای شهر قم اند و نباید اجازه دهیم این خوراک های خوشمزه، مقوی، مقرون به صرفه و این نماد شهرمان نابود گردد.
منبع: همگردی